Knagi w żeglarstwie

Jednostki pływające wykorzystują do unieruchamiania różnych lin olinowana ruchomego (czyli lin cumowniczych, lin takielunku, fałów i tym podobnych) specjalne okucie nazywane knagą. Okucie to nic innego jak elementy metalowe, służące do montowania sztagów, wang czy innych rodzajów olinowania na żaglowcu czy jachcie. Warunkiem wykorzystania w tym celu knagi jest to, aby liny wykorzystywane do olinowania były elastyczne, wykonane z włókien roślinnych czy też tworzywa sztucznego. Wynika to z faktu, że wyłącznie takie liny można zacisnąć wewnątrz knagi bądź też ciasno je wokół niej owinąć. Dzięki wykorzystaniu knagi możliwe jest zarówno sprawne i pewne unieruchomienie liny, jak i jej równie szybkie zwolnienie, kiedy tylko zajdzie taka potrzeba. Knagi zamontować można na wzmocnionych fragmentach pokładu jednostki pływającej, na maszcie nadbudówki i innych podobnych elementach.

Knagi i ich rodzaje

Knagi różnią się między sobą nie tylko kształtem, ale też sposobem, w jaki są mocowane. Wyróżnić możemy przede wszystkim knagi zwykłe (inaczej nazywane rożkowymi) oraz knagi zwinne. Knaga zwykła jest bez wątpienia najpopularniejszym typem knag. W jej skład wchodzą ustawione w przeciwnych kierunkach dwa płaskie rogi. Pomiędzy nimi może w niektórych przypadkach występować przerwa. Knagi zaciskowe można natomiast dodatkowo podzielić.
Pierwszy typ to knaga szczękowa, inaczej nazywana knagą sprężynową czy też „pieskiem”. Wykorzystuje się ją zarówno na jednostkach śródlądowych, jak i morskich. Knaga szczękowa składa się z dwóch ruchomych elementów karbowanych, pośrodku których to mocowana jest lina. Inne typy knag zwinnych to knaga klinowa, która wykorzystywana jest przede wszystkim na małych jednostkach śródlądowych, oraz knaga rowkowa, nie posiadająca ruchomych elementów konstrukcja, która zapewnia unieruchomienie liny poprzez wciśnięcie jej w rowek o karbowanej powierzchni. Knaga rowkowa występuje dodatkowo w wielu różnych wersjach. Wykorzystanie odpowiedniego typu knag ma bardzo duże znaczenie.